ՀՅԴ տանմեկերորդ ընդհանուր ժողովը տեղի է ունեցել 1929 թվականի մարտ 17-ից մայիսի 2-ը՝ Փարիզում, Ֆրանսիա:

Ընկերնե՛ր եւ հայրենակիցնե՛ր.

Հ.Յ. Դաշնակցութեան 11րդ Ընդհանուր Ժողովը, որ տեւեց աւելի քան մէկ ու կէս ամիս, լարւած ուշադրութեամբ եւ ընկերական ջերմ մթնոլորտի մէջ քննութեան առաւ բազմատեսակ ազգային-քաղաքական եւ զուտ կազմակերպական հարցեր եւ յանգեցաւ յուսալից հետեւանքներու: Մեր բոլոր մարմինները եւ ընկերները կը սպասեն ակընդէտ իրենց Գերագոյն Ժողովի որոշումներուն, ճշտելու համար իրենց վերաբերումը մեր կեանքի բազմապիսի հարցերու հանդէպ եւ գծելու առաջիկայ տարիներու գործունէութեան ուղին: Պատմութեան բերումով Հ.Յ. Դաշնակցութիւնը դարձած է քաղաքական զօրաւոր ազդակ մը հայութեան կեանքին մէջ, ուստի անոր որոշումներուն կը սպասեն նաեւ հայ ժողովրդի լայն զանգւածները եւ մեզ ու մեր դատի հակառակորդ ուժերը: Հաւատարիմ մեր աւանդութեան՝ պիտի փորձենք համառօտ բայց մէկին՝ ուրւագծել Հ.Յ. Դաշնակցութեան գործունէութեան ուղին առաջիկայ տարիներու համար:

2 Մայիս 1929
Յայտագիր Հ.Յ.Դ. Ժ.Ա. Ընդհանուր Ժողովի

Ժողովը մանրամասնօրէն լսեց Բիւրօի եւ շրջանների զեկուցումները եւ գոհունակութեամբ արձանագրեց, որ, սակաւ բացառութեամբ, ամէն տեղ նկատւում է ներքին եռուն աշխատանք եւ հասարակութեան կողմից կենդանի հետաքրքրութիւն դէպի մեր կուսակցութիւնը: Մասնաւորապէս բուռն է երիտասարդ սերնդի ձգտումը դէպի Հ.Յ. Դաշնակցութիւնը, մի երեւոյթ, որ 10րդ Ընդհանուր Ժողովում էլ նկարւել էր եւ որը այնուհետեւ աւելի լայն ծաւակ իւ թափ է ստացել: Ժողովը զբաղւեց նաեւ այն մի շարք թերութիւններով, որոնք նկատւել էին այս կամ այն շրջանի կազմակերպութեան կամ ընդհանուր կուսակցական գործունէութեան մէջ: Տրւած որոշումները միանգամայն բաւարար եղան վերացնելու համար այդ թերութիւնները:

Ընդհանուր ժողովում առանձնապէս ուշադիր եւ մանրակրկիտ քննութեան առարկայ դարձան օրակագի քաղքական մասերը – ներքին եւ արտաքին քաղաքականութեան հարցերը: 10րդ Ընդհանուր ժողովից յետոյ մի շարք կարեւոր հարցեր էին ծագել եւ հներն էլ ստացել էին որոշ ձեւակերպում, թէ դրսի եւ թէ ներքին ազգային կեանքը առաջադրել էր անյետաձգելի լուծում պահանջող մէկից աւելի խնդիրներ. Ընդհանուր ժողովը բոլորին էլ տւեց համապատասխան լուծում եւ գծեց այն քաղաքական ուղին, որով այսուհետեւ ընթանալու է մեր կուսակցութիւնը:

ԺԱ Ընդհանուր ժողովը եկաւ բաւարարելու կեանքի հասունացրած պահանջներին: Նա նոր թափ ու ոգեւորութեան նոր աղբիւրներ բերեց մեր ընկերական շարքերին: Բայց նրա դերը սահամնափւած չէ միայն կուսակցութեան շրջանակով: Փորձով գիտենք, որ Դաշնակցութիւնը, իբր մեծագոյն գործօնը այսօրւայ հայ կեանքի, հզօր ազդեցութիւն ունի եւ իրենից դուրս՝ ե՛ւ բարեկամների, ե՛ւ հակառակորդների վրա: Այդ գիտակցութեամբ ահա, մենք պէտք է շարունակենք մեր աշխատանքը՝ կատարելու համար այն պատմական դերը, որ կեանքը դրել է մեր վզին: Որոհվետեւ աշխատել Դաշնակցութեան մէջ՝ նշանակում է աշխատել հայ ժողովրդի համար:

«ԴՐՕՇԱԿ»
Ապրիլ-Մայիս 1929-Թիւ 4-5 (287-288)