«Հայաստանի արտաքին քաղաքականության օրակարգում արդիական հարց է դարձել Արցախի ներգրավվածությունը արցախյան հիմնախնդրի լուծման բանակցություններում: Դեռեւս 2007 թվականի Արցախի Հանրապետության նախագահական ընտրություններից հետո, երբ նախագահ ընտրվեց Բակո Սահակյանը, որպես հիմնախնդրի լուծման առավելագույն արդյունավետ երաշխիք Արցախի կողմից շեշտվել է բանակցություններին մասնակցելու անհրաժեշտության հարցը:

Այս օրերին քննարկումների արդյունքում պարզվում է, որ դեռեւս 1997 թ-ին Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի իշխանության օրոք է Արցախը դուրս դրվել բանակցություններին ուղղակի մասնակցության ձեւաչափից՝ բանակցությունները առավել արդյունավետ դարձնելու համար: Դեռեւս կան չբացահայտված էջեր, համոզված ենք եւ անհրաժեշտ ենք գտնում, որ հանրությանը թափանցիկորեն ներկայացվի այդ օրերին տեղի ունեցածը:

Այժմ, երբ ՀՀ իշխանությունների կողմից բանակցությունների սեղանին է դրված Արցախի մասնակցության հարցը անհրաժեշտ է, որպեսզի ձեւավորվի այդ բանացություններին մասնակցելու իրավական հիմնավորումները: Եվ դա հնարավոր է միայն ու միայն երկու հայկական հանրապետությունների միջեւ քաղաքական համաձայնագրի կնքման միջոցով:

Այդ համաձայնագրում պետք է ամրագրվի երկու հանրապետությունների իրավասություններն ու լիազորությունները միմիանց նկատմամբ, ինչպես նաեւ սահմանվի միջազգային ասպարեզում յուրաքանչյուրի ստանձնելիք դերն ու պարտավորությունը:

Մյուս կողմից վերը նշված համաձայնագիրը կլինի միասնականության վառ ապացույց եւ կարեւորագույն գործնական քայլ, ապացուցելու համար ՀՀ առաքելությունը, որպես հայ ժողովրդի իղձերի եւ տեսլականների իրակացման երաշխավոր եւ կռվան:

Եռամիասնությունը մեր ժողովրդի իղձերը իրականացնելու կարեւորագույն հենասյուներից մեկն է, իսկ դա իրականացնելու համար որպես գործնական առանցք պետք է հանդիսանա Հայաստանի Հանրապետությունը, իսկ գաղափարական հենքը պետք է սերվի Արցախից՝ հայ ժողովրդի ազգային ազատագրական պայքարի մերօրյա դրոշակակրից: Ռազմաքաղաքական դաշինքը մի անգամ եւս գալու է ապացուցելու մեր ժողովրդի միասնական կամքն ու վճռականությունը»: