Նա պարզաբանեց, որ Հայաստանն արտաքին պարտք-ՀՆԱ հարաբերակցության 60 տոկոսի շեմն արդեն հատել է, նաև հատել է պետական բյուջեի եկամուտնեորի այդ ցուցանիշը: «Մյուս կողմից շատ կարևոր է, որ լրացուցիչ ցանկացած մեկ դոլար արտաքին պարտք ներգրավելով՝ պետք է հստակ գնահատենք, որ դա լրացուցիչ բեռ է մեր կայուն զարգացման, ապագա տնտեսական գործունեության իմաստով, որովհետև այդ պարտքն ի վերջո պետք է սպասարկվի և մարվի: Իսկ այսօրվա դրությամբ այդ նույն միջազգային ֆինանսական կազմակերպությունների կողմից, ցավոք սրտի, ունենք գնահատված տնտեսական անկման կանխատեսում, բացի այդ կորոնավիրուսով պայմանավորված այս իրավիճակը դեռ հանգուցալուցված չէ, մարտահրավերները կան և որոշ դեպքերում նաև խորանում են դրանք»,- նշեց Ավետիսյանը:

Տնտեսագետի խոսքով՝ երևույթներն ու մարտահրավերները խիստ անորոշ են և հնարավոր չէ շատ հստակ կանխատեսել, երբ ենք ավարտին մոտենալու, երբ ենք անցնելու կայուն զարգացման և առանց սահամանափակումների տնտեսվարման փուլին: Նա հավելեց, որ այս իրավիճակում էապես ակնհայտ ու առարկայական է դառնում ցանկացած մեկ դոլար արտաքին պարտքի օգտագործման արդյունավետությունն ու նպատակայնությունը, իսկ դրա գանահատականը կարելի է տալ՝ հիմք վերցնելով, թե ինչ իրավիճակ ունենք:

«Այո, մենք ունենք պետական բյուջեից ֆինանսավորվող սոցիալական և տնտեսական աջակցության ծրագրեր, դրանց թիվն ամեն օր ավելանում է ամենատարբեր նպատակներով: Բայց ես այստեղ կվկայակոչեմ Դաշնակցության Գերագույն մարմնի այդ ծրագրերի վերջին գնահատումը: Ցավոք, մենք արձանագրում ենք, որ լուրջ խնդիրներ կան ծրագրերի ընդհանուր նպատակայնության և գործադրման սկզբունքի և նաև դրանց տված արդյունքների մեջ: Պետք է արձանագրենք, որ այդ ծրագրերն արդյունքի տեսանկյունից ուշացած են, ազդեցության տեսնակյունից էլ դրանք իրականում շատ չափելի և համակարգված չեն: Իրականում որքան էլ լսում ենք շահառուների թիվը միլիոնից ավելի է, միլիարդավոր դրամներ և այլն, այդ թվերն ինքնին ոչինչ չեն ասում, եթե մենք կոնկրետ չենք անդրադառնում դրանց արդյունավետությանը»,- ասաց նա:

Տնտեսագետն ընդգծեց, որ այդ ծրագրերն ավելի շատ ոչ թե կանխարգելման բնույթ են կրել, այլ հետևանքների վերացման: «Դա գալիս է ընդհանուր իրավիճակից, որովհետև ի սկզբանե համաճարակի հնարավոր հետևանքները թերագնահատվեցին, նաև պատկերացումներն էին թույլ և ոչ համարժեք, հետևաբար Կառավարության վարքագծով նախադրյալներ ստեղծվեցին այսօրվա խնդիրների համար: Սա փաստ է, և մենք ի սկզբանե այդ մեկնարկի ձախողումն ունեցանք: Հիմա այսպիսի իրավիճակում, երբ ոչ լավ օրից ներգրավվում ենք պարտքային միջոցներ, այստեղ էլ ավելի է կարևորվում դրանց արդյունավետության հարցը: Ի վերջո Կառավարությունը պետք է այդ միջոցների ծախսելու նպատակները, թիրախները շատ խորը վերլուծի: Այդ ռեսուրսները հետագա մեր կայուն զարգացման բեռ են, ուստի պետք է եղած այդ գործիքները վերաիմաստավորվեն և ուղղվեն կանխարգելմանը և ոչ թե հետևանքների վերացմանը»,- նշեց Ավետիսյանը:

Ըստ նրա՝ կարևոր չէ 18, 19, 21 աջակցության ծրագիր կլինի, թե ոչ: Այստեղ թվերով չես զարմացնի, այստեղ նույնիսկ շահառուների թիվն էլ այդքան կարևոր չէ, ավելին՝ նույնիսկ ծախսված գումարը, եթե հիմքում ծախսարդյունավետությունը չի դրվում: «Սա կարևոր է: Պատկերավոր ասած՝ մեր ապագա եկամուտներն ու հնարավորություններն ենք ծախսում, այսպիսի իրավիճակում պետք է ավելի խորամուխ լինել, և որոշումներ կայացնողը՝ կառավարությունը, պետք է առավել արդյունավետ դրանք իրացնի»,- ասաց նա:

Ինչ վերաբերում է նրան, որ մայիսի 5-ին ԵՄ դեսպանները հավանություն են տվել հանձնաժողովի առաջարկությանը` մինչև 3 միլիարդ եվրո մակրոֆինանսական աջակցություն տրամադրել Եվրոպական հանձնաժողովի ընդլայնման և եվրոպական հարևանության գործընկերներին, որը նրանց կօգնի հաղթահարել COVID-19 համաճարակի տնտեսական հետևանքները, իսկ Հայաստանը չի դիմել, ֆինանսական աջակցությունը տրամադրվելու է շատ բարենպաստ պայմաններով վարկերի տեսքով, նա ասաց, սա երկրորդ փուլի աջակցություն է:

«Իրականում մենք պետք է փորձենք ոչ մեծ արտաքին պարտքի ներգրավմամբ դուրս գալ այս իրավիճակից, բայց եթե անհրաժեշտություն առաջանա, արտոնյալ միջոցներով վարկեր ներգրավվելու դժվարություններ չենք ունենա: Այստեղ ես խնդիրը ոչ թե տեսնում եմ միջոցների ներգրավման մեջ, այդ հնարավորությունները կան և իրավիճակից կախված՝ կարող են նոր հնարավորություններ լինել և ոչ էլ նրանում, թե որքանով են դրանք արտոնյալ, դրանք կարևոր են, բայց խնդիրը գումարի ծախսման ուղղությունների և նպատակադրումների արդյունավետության մեջ է»,- ասաց նա: