Կանդահարյանի խոսքով՝ քաղաքական բանակցություններ ցուցարարների և նախագահի կամ ԱԺ նախագահի միջև չկան․ «Ցուցարարներն իրենց արմատական պահանջից չեն հրաժարվում, արդեն պահանջում են անկախ, ապակուսակցական կառավարություն, որի դերը պետք է լինի արտահերթ ընտրությունների նախապատրաստումը։ Քաղաքական բանակցություններ ցուցարարների և երկրի նախագահի կամ ԱԺ նախագահի միջև չկան, անորոշություն է և փակուղային իրավիճակ»։ Նրա փոխանցմամբ՝ 2 օր է՝ բանկերը աշխատում են, բայց ոչ լիարժեք․ «Շատ սահմանափակ գումարներ են հատկացնում հաճախորդներին, ինչը վկայում է ֆինանսական խորը ճգնաժամի մասին»։ Կանդահարյանը նկատել է, որ Իրաքում և Իրանում ցույցերի ֆոնին դրանք աշխարհաքաղաքական գործոն են դառնում․ «Իրաքում նույնպես նման ցույցեր են, Իրանում եւս ցույցեր են։

Մեկնաբանություններ կան, որ Իրանի ազդեցության դեմ տարածաշրջանում պատերազմ է ընթանում։ Ամերիկացի բանագնացները Բեյրութ կատարած այցերի ժամանակ հայտարարել էին, որ կառավարությունում ահաբեկչական կազմակերպություն չպետք է աշխատի, այսինքն, չէին վարանել «Հզբոլահ» կուսակցությանն ահաբեկչական որակում տալ։ Խնդիրը, կարծես, աշխարհաքաղաքական տեսք է ստացել, ցույցերին աջակցելու պաշտոնական աջակցություն է հնչում Վաշինգտոնից։ Ի տարբերություն Իրաքի՝ Լիբանանում ցույցերի ժամանակ հակաիրանյան կարգախոսներ չեն հնչում, զուտ կենցաղային և քաղաքացիական ցույցերը թևակոխել են քաղաքական հարթություն և ընդհանուր համակարգի վերափոխման պահանջներ են առաջ քաշվել»։ Նրա փոխացմամբ՝ Լիբանանի հայ համայնքը որոշակի դիքրորոշում չունի․ «Քանի որ շարժումն ուղղված է պետական համակարգի ապակուսակցականացմանը, ոչ միայն հայկական, այլեւ մյուս կուսակցությունները ևս պաշտոնական հայտարարություններով հանդես չեն գալիս, սակայն ցուցարարների շարքում լիբանանահայեր կան»։