Հայոց Ցեղասպանության հիշատակի օրվա հերթական տարելիցի նախօրյակին կանգնած ենք նոր գոյաբանական մարտահրավերների դեմ հանդիման։ Մեր անժամանացելի իրավունքների պաշտպանության հարցն այսօր առավել քան երբեւէ վերանորոգելու անհրաժեշտութուն կա։

Վերջին մի քանի տարիներին նոր թափ են ստացել թուրք-ադրբեջանական տանդեմի թշնամական ոտնձգությունները Հայաստանի եւ հայության դեմ։ Ակնհայտ է, որ հետեւողականորեն թելադրվող մի շարք նախապայմաններից է նաեւ ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը հետապնդելուց հրաժարվելու պահանջը։

Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչները արդեն իսկ անթաքույց սկսել են առաջ մղել թուրքական ժխտողական մոտեցումները։ Օսմանյան Թուրքիայի կողմից հայ ժողովրդի նկատմամբ իրականացված ցեղասպանության վերաբերյալ օրերս արվեցին հայտարարություններ, որոնք մինչև այսօր առաջ են քաշվել պաշտոնական Անկարայի կողմից և հանդիսանում են բացառապես թուրքական թեզեր: ՔՊ-ական իշխանության այս դիրքորոշումը Հայոց Ցեղասպանության իրողությունը կասկածի տակ դնելուն միտված անհանդուրժելի քայլ է։

Իր հերթին, երկրի քաղաքական առաջին դեմքը սեփական ժողովրդի նկատմամբ իրականացված Ցեղասպանությունը բնութագրում է որպես Մեծ եղեռն, փաստացի հրաժարվելով այն իրավաքաղաքական գնահատականից, որը հաստատված է հայ և օտարազգի պատմաբանների ու ցեղասպանագետների կողմից և ընդունվել ու դատապարտվել է ՄԱԿ-ի մարդու իրավունքների հանձնաժողովի, մի շարք այլ միջազգային ատյանների, բազմաթիվ երկրների, այդ թվում՝ գերտերությունների խորհրդարանների ու կառավարությունների եւ պետությունների ղեկավարների կողմից:

Այս նույն համատեքստում փորձ է արվում իրար հակադրել պատմական ու իրական Հայաստանը, մեր անցյալն ու ներկան, հայրենիքն ու պետությունը։

Ակնհայտ է, որ ՔՊ-ական իշխանության դրսևորած այս ժխտողական կեցվածքը հետևողական շարունակությունն է թուրք-ադրբեջանական պարտադրանքներին տեղի տալու որդեգրված քաղաքականության:

Իբր Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի հետ հարաբերությունների կարգավորմանը միտված, խաղաղության հասնելու ՀՀ ներկա իշխանությունների այս վարքագիծը ոչ միայն չի նպաստելու տարածաշրջանում խաղաղության և կայունության հաստատմանը, այլ վավերացնելու է ուժի կամ ուժի սպառնալիքով հարցեր լուծելու նախադեպը, ինչը հակասում է միջազգային իրավունքին։

Հատկանշական է, որ դատապարտելի այս քաղաքականությունն իրականացվում է այն պայմաններում, երբ Անկարա-Բաքու առանցքը ցեղասպանություն գործադրեց Արցախի հայ բնակչության նկատմամբ եւ էթնիկ զտման ենթարկեց Արցախը: Հենց այս պահին էլ Ադրբեջանը շարունակում է մշակութային ցեղասպանությունը Արցախում նույն ձեռագրով, որով Թուրքիան հայկական հետքերը տասնամյակներ շարունակ վերացնում է Արևմտահայաստանում:

Կասկած չկա, սակայն, որ հայ ժողովուրդը, ի Հայաստան եւ ի սփյուռս աշխարհի, վճռականորեն տեր է իր արդար իրավունքներին, եւ Հայաստանի որևէ իշխանություն իրավասու չէ հրաժարվելու այդ իրավունքներից։

ՀՅԴ Բյուրո
23 Ապրիլ, 2024 թ.

(արեւմտահայերէն)

ՀՅԴ Բիւրոյի յայտարարութիւն

Հայոց Ցեղասպանութեան յիշատակի օրուան հերթական տարելիցի նախօրեակին, կանգնած ենք նոր գոյաբանական մարտահրաւէրներու դէմ յանդիման։ Մեր անժամանացելի իրաւունքներու պաշտպանութփան հարցը այսօր աւելի քան երբեք վերանորոգելու անհրաժեշտութիւն կայ։

Վերջին քանի մը տարիներուն նոր թափ ստացեր են թուրք-ատրպեճանական տանդեմի թշնամական ոտնձգութիւնները Հայաստանի եւ հայության դէմ։ Ակնյայտ է, որ հետեւողականօրէն թելադրուող շարք մը նախապայմաններէն է նաեւ Ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչումը հետապնդելէն հրաժարելու պահանջը։

Հայաստանի իշխանութեան ներկայացուցիչները արդէն իսկ անթաքոյց կերպով սկսեր են յառաջ մղել թրքական ժխտողական մօտեցումները։ Օսմանեան Թուրքիոյ կողմէ հայ ժողովուրդին նկատմամբ գործադրուած ցեղասպանութեան կապակցութեամբ, օրերս կատարուեցան յայտարարութիւններ, որոնք մինչև այսօր յառաջ մղուած են պաշտօնական Անգարայի կողմէ եւ կը հանդիսանան բացառապէս թրքական թեզեր: ՔՊ-ական իշխանութեան այս դիրքորոշումը Հայոց Ցեղասպանութեան իրողութիւնը կասկածի տակ դնելուն միտուած անհանդուրժելի քայլ է։

Իր հերթին, երկրի քաղաքական առաջին դէմքը իր սեփական ժողովուրդին նկատմամբ գործադրուած Ցեղասպանութիւնը կը բնութագրէ իբրեւ Մեծ եղեռն, փաստացի հրաժարելով այն իրաւաքաղաքական գնահատականէն, որ հաստատուած է հայ եւ օտար պատմաբաններու եւ ցեղասպանագէտներու կողմէ եւ ընդունուածլ ու դատապարտուած է ՄԱԿ-ի Մարդկային իրաւանց յանձնաժողովի, շարք մը այլ միջազգային ատեաններու, բազմաթիւ երկիրներու, որոնց կարգին՝ գերտէրութիւններու խորհրդարաններու եւ կառավարութիւններու եւ պետութիւններու ղեկավարներու կողմէ:

Այս նոյն պարունակին մէջ, փորձ կը կատարուի իրարու հակադրել պատմական ու իրական Հայաստանը, մեր անցեալն ու ներկան, հայրենիքն ու պետութիւնը։

Ակնյայտ է, որ ՔՊ-ական իշխանութեան դրսեւորած այս ժխտողական կեցուածքը հետեւողական շարունակութիւնն է թուրք-ատրպեճանական պարտադրանքներուն դիմաց տեղի տալու որդեգրուած քաղաքականութեան:

Իբրեւ թէ Ատրպէյճանի եւ Թուրքոյ հետ յարաբերութիւններու կարգաւորման միտող, խաղաղութեան հասնելու ՀՀ ներկայ իշխանութիւններու այս վարքագիծը ոչ միայն պիտի չնպաստէ տարածաշրջանէն ներս խաղաղութեան եւ կայունութեան հաստատման, այլ նաեւ պիտի վաւերացնէ ուժի, կամ ուժի սպառնալիքով հարցեր լուծելու նախընթացը, բան մը, որ կը հակասէ միջազգային օրէնքին։

Յատկանշական է, որ այս դատապարտելի քաղաքականութիւնը կ՚իրականացուի այն պայմաններուն տակ, երբ Անգարա-Պաքու առանցքը ցեղասպանութիւն գործադրեց Արցախի հայ բնակչութեան նկատմամբ եւ էթնիկ զտումի ենթարկեց Արցախը: Նոյնինքն այս պահուն ալ Ատրպէյճանը կը շարունակէ մշակութային ցեղասպանութիւնը Արցախի մէջ այդ նոյն ձեռագրով, որով Թուրքիան հայկական հետքերը տասնամեակներէ ի վեր կը վերացնէ Արեւմտահայաստանի մէջ:

Կասկած չկայ, սակայն, որ հայ ժողովուրդը, ի Հայաստան եւ ի սփիւռս աշխարհի, վճռականօրէն տէր է իր արդար իրաւունքներուն, եւ Հայաստանի որեւէ իշխանութիւն իրաւասու չէ հրաժարելու այդ իրաւունքներէն։

ՀՅԴ Բիւրօ
23 Ապրիլ, 2024 թ.