«Երեք ժողովուրդների համար ընդունելի լուծումը ցանկալի գաղափար է, բայց՝ չաշխատող: Այդ գաղափարը ներկա իրողությունների հետ համահունչ չէ, մենք չենք կարող մշտապես բարի ցանկություններ ներկայացնել, փափուկ խոսել, երբ հարևանը մշտապես խոսում է ուժի սպառնալիքի լեզվով: Ադրբեջանը 1994-ի զինադադարի ստորագրումից առ այս պահը ոչ միայն Արցախի մասին է խոսում, այլև՝ Զանգեզուրի, Երևանի»,-մանրամասնեց Վահրամ Բալայանը:

Նրա խոսքով ՝ Ադրբեջանի ներկայացրած փաստաթղթի, հոխորտանքների պատասխանը կլինի օր առաջ ՀՀ-ի և ԱՀ-ի միջև ռազմաքաղաքական դաշինքի կնքումը:

«ՀՀ-ն այդպես ավելի անխոցելի կլինի նաև դիվանագիտության ասպարեզում, մյուս կողմից էլ Ադրբեջանը հստակ կհասկանա, որ երկու հայկական հանրապետություններն էլ մշտապես պատրաստ են դիմակայելու Ադրբեջանի ռազմական հռետորաբանությանը, և պատերազմի դեպքում երկու-երկու հայկական հանրապետությունների ժողովրդին պաշտպանելու»,-նկատեց նա՝ հավելով, որ ռազմաքաղաքական դաշինքի կնքման ուղղությամբ այս պահին տեսանելի ոչ մի գործընթաց չկա:

Անդրադառնալով ԵԱՀԿ գործող նախագահ, Սլովակիայի ԱԳ նախարար Միրոսլավ Լայչակի հայտարարությանն առ այն, որ Ղարաբաղյան հակամարտության էսկալացիայի իրական սպառնալիք կա, ԱՀ ԱԺ փոխխոսնակն ասաց.

«Էսկալացիայի վտանգ միշտ կա: Եթե զանգեն, ասեն, որ մեկ ժամից ռազմական գործողություններ են սկսում, ես դրանից չեմ զարմանա, այստեղ ապրող յուրաքանչյուր քաղաքացի գիտի, որ սահմանապահ է և պարտավոր է համարժեք իրեն դրսևորել: Սա է իրականությունը, չենք կարող փափուկ բարձը դնել մեր գլխի տակ ու ասենք բանակցում են, պատերազմ չի լինի: Էսկալացիայի վտանգը միշտ կա, լարվածությունը միշտ կա, այն արտահայտվում է սահմանին, ինչպես նաև դիվանագիտության մեջ տարբեր փոխհրաձգությունների տեսքով, հիշենք՝ ապրիլյան պատերազմը»,-նկատեց նա:

Անդրադառնալով հարցին, թե ԵԱՀԿ 26-րդ Նախարարական խորհրդաժողովի շրջանակներում Հայաստանի և Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների 3.5 ժամ տևած հանդիպումից որևէ դրական տեղաշարժ կարո՞ղ ենք ակնկալել, Վահրամ Բալայանն ասաց.

«Ես ընդհանուր առմամբ կողմնակից եմ, որ հանդիպումներ լինեն, որովհետև եթե չեն խոսում, ապա նրան հաջորդողը պատերազմն է, բանակցել պետք է, բայց ակնկալել, որ էական բան կլինի, այդպես չէ: Համոզված ենք, որ հայ ժողովուրդը միայն ու միայն բանակը, պետականությունը հզոր պահելու, ժողովրդական ինստիտուտները հզորացնելու մասին պետք է մտածի»,-եզրափակեց նա:

Հեղինակ Անի Գևորգյան