Դաշնակցական մարդու հանդեպ ամենախստապահանջը հենց Դաշնակցությունն է
07 Դեկտեմբեր 2018 Yerkir.am-ի զրուցակիցն է իրավաբան, Կոտայքի մարզն ընդգրկող թիվ 10 ընտրատարածքում ՀՅԴ վարկանիշային թեկնածու առաջադրված Վարդան Գևորգյանը:-Ի՞նչ խնդիրներ եք տեսնում, որ Դաշնակցությունը պետք է հետապնդի գալիք խորհրդարանում, եւ անձամբ Դուք ի՞նչ խնդիրներ եք բարձրացնելու, եթե ընտրվեք:
- Հայաստանի Հանրապետության թիվ մեկ խնդիրը Արցախյան հակամարտությունն է և այդ համատեքստում` հայկական զույգ հանրապետությունների անվտանգության ապահովման կենսական հրամայականը։ Արցախյան հակամարտությունը պետք է պայմանավորի Հայաստանի արտաքին քաղաքական առաջնահերթություններն ու ներքին քաղաքական զարգացումները։ Հայաստանի առջև ծառացած բարդ խնդիրների լուծման ուղիները պետք է փնտրել «արցախյան պրիզմայով»։ Բերեմ մի պարզ օրինակ` պետք է մեծացնել Հայաստանի տնտեսության և բանակի կապակցվածությունը, ինչը կհանգեցնի բանակի ինքնաբավության բարձրացմանը, կխթանի Հայաստանի տնտեսական ակտիվությունը, բանակի վրա ծախսվող հսկայական միջոցների շրջանառությունը երկրի ներսում։ Ես նկատի ունեմ առաջին հերթին ռազմարդյունաբերական համալիրը, որի հզորացման գիտական պոտենցիալ մենք ունենք, և որը կհանգեցնի նոր աշխատատեղերի ստեղծմանը, կամրապնդի կրթության կապը տնտեսության հետ, զարկ կտա գիտության ֆունդամենտալ ճյուղերի զարգացմանը։
- Քարոզչության ժամանակ շատ է խոսքը և, ցավոք, քիչ` միտքը։ Կարո՞ղ եք շատ կարճ և հստակ ասել՝ ինչո՞ւ ընտրել Ձեզ, ինչո՞ւ ընտրել Դաշնակցությունը։
- Դաշնակցությունը պատմական կուսակցություն է, որի պատմությունը, փաստորեն, նույնացել է մեր ժողովրդի նորագույն պատմության հետ, իսկ պատմության գնահատականը տալիս է միայն ժամանակը։ Այս առումով, կարծում եմ, Դաշնակցության գնահատականը գրեթե միանշանակորեն տրված է։
Բացի այդ` ներքաղաքական գործընթացի այսօրվա դերակատարների մեծագույն մասը ինստիտուցիոնալացված կուսակցություններ չեն, ինչը խորհրդարանական կառավարման պարագայում կարող է լրջագույն վտանգներ հարուցել։ Դաշնակցությանն ընտրելու շատ պատճառներ կան, կուզեմ սահմանափակվել այն հանգամանքով, որ Դաշնակցությունն ունի հստակ արժեչափերի վրա հիմնված ներքին հաշվետվողականության մեխանիզմներ, և դաշնակցական մարդու հանդեպ ամենախստապահանջը հենց Դաշնակցությունն է, ավելի խստապահանջ, քան պետական վարչական ապարատը։ Հետևաբար` մեր ծառայությունը ոչ միայն պետական ու հասարակական վերահսկողություն է ունենալու, այլ նաև և առաջին հերթին՝ ներկուսակցական։

– Հայաստանում շատ սուր է քաղաքական պայքարը, սակայն այն չունի որևէ գաղափարական կամ ծրագրային երանգ։ Արդյո՞ք դա չի նշանակում, որ ծրագրերի ժամանակն անցել է, և մարդիկ այսուհետ ընտրելու են բացառապես պիարի կամ արտաքին էֆեկտների հաշվին։
– Փիարը, պոպուլիզմը և կեղտոտ հակաքարոզչությունը բնորոշ են եղել քաղաքական պայքարին բոլոր ժամանակներում։ Բայց ժամանակը մաքրում է ջրերը և ապացուցում այդ արատավոր գործիքակազմի ժամանակավրեպությունը։ Ընդունում եմ, որ հաճախ պոպուլիստական հնարքների տրվելու գայթակղությունը մեծ է լինում, բայց եթե ունես հստակ քաղաքական գաղափարախոսություն, ապա այն քեզ հետ է պահում և ստիպում համբերատար սպասել` առանց արժեքային զիջումների։ Կարծում եմ, որ քաղաքական գաղափարախոսությունների վրա հիմնված և ապա անձնավորված քաղաքական պայքարը պետք է լինի բոլոր քաղաքական ուժերի առաջնային խնդիրը։ Այդ պարագայում մենք կունենանք բոլորիս երազած, կայացած և առաջադիմական քաղաքական մշակույթը։
-Այսօր ՀՅԴ-ի հասցեին տարբեր կողմերից հնչում են քննադատություններ, ինչպե՞ս եք վերաբերվում դրանց, ինչպե՞ս եք գնահատում այս երեւույթը:
– Կարծում եմ ՀՅԴ-ին ամենաշատը քննադատել են 1918թ., երբ անձև քաոսից ու շուրջ 900 տարվա ընդմիջումից հետո հայոց հողում պետություն էր կերտվում, և ստեղծվեց այսօրվա 100-ամյա հանրապետությունը, ու դա հայոց պատմության մեծագույն հաղթանակն էր։ Այլ բան չունեմ ավելացնելու, ժամանակն ամեն ինչ իր տեղը կգցի, ինչպես գցել է մինչ այս։ Այս հարցում Դաշնակցությունն ու ժամանակը բնական դաշնակիցներ են, որոնք վերջին հաշվով վերաճում են մեր ժողովրդի պատմության:
-ՀՅԴ-ն մեր երկրի` ամենամեծ կենսագրություն ունեցող եւ ամենակազմակերպված կուսակցություններից է, եթե ոչ` ամենափորձառուն ու կազմակերպվածը: Որքանո՞վ են այդ գործոնները օգնում կուսակցության գործունեությանը եւ որքանո՞վ են դերակատար հենց խորհրդարանական գործունեության ժամանակ:
– Տեսեք` պատմությունը, կենսագրությունը և դաշնակցության հազարավոր նահատակները միայն ու միայն մեծացնում են Դաշնակցության յուրաքանչյուր սերնդի վրա դրված պատասխանատվության բեռը։ Բայց այդ բեռը կաշկանդող բեռ չէ, դա առաջանցիկ զարգացում ապահովելու ու պետությանը ծառայելու հրամայական է։ Մասնավորապես` եթե դիտարկենք խորհրդարանական գործունեության պարագան, ապա կտեսնենք, որ Դաշնակցության հեղինակած կամ համահեղինակած նախագծերում, ինչպես նաև քաղաքական կեցվածքում մեկ շարանով գնում են կուսակցության հիմնական բնորոշիչները՝ անվտանգությունը, ազգային արժեքների պահպանումն ու սոցիալական արդարության հարցերը:
Մ.Մ.