ԷԼԱՐԴ-ի ներկայացուցիչների հետ տեսաքննարկումը, ինչպես նաև եղած եզրակացության մեջ ներառված ռիսկերի արտացոլումը էլ ավելի հիմնավոր էին դարձնում հանրային անհանգստությունը և նոր ՇՄԱԳ-ի անցկացումը։

Ի վերջո, հաշվի առնելով Ամուլսարի շահագործման ռիսկերի մասշտաբայնությունը, տրամաբանական և սպասելի պիտի լիներ, որ հանրությունը իր մասնակցությունն ունենար իր ճակատագրի և հեռանկարի հետ կապվող այս լրջագույն խնդրի որոշմանը։

Ի վերջո «նոր Հայաստանում իրավիճակ էր փոխվել» և շատերը պարզապես համոզված էին, որ «իրենք ենք տերը մեր երկրի», որ ամեն մեկը մի վարչապետ է, մենք էլ ժողովրդավարության բաստիոն։

Թվում էր, թե համախոհաբար որոշում ընդունելու ճանապարհն է որդեգրելու իշխանությունը, բայց հերթական անակնկալը, դարձյալ հակասական ու նախորդ մոտեցումները հերքող․․․մոտավորապես «ազնիվ խոսք լավ ա լինելու», որ «վատ լինի՝ չենք անի» մակարդակի։

Ասել, թե այս վարքագիծը հուսահատեցնող է, ասել, թե մոտավորապեսությամբ, հակասական վարքագծով ու անհամոզիչ որոշումներով չի կարելի մոլորեցնել հանրությանը, կնշանակի ոչինչ չասել․․․»